Slachtofferrol

 

 

Wat is slachtoffer: Iemand die door een gebeurtenis nadeel of leed heeft, wie buiten zijn schuld schade lijdt, iets of iemand die kwalijke gevolgen ondervindt van een gebeurtenis. Getroffene van een traumatische gebeurtenis, ervaring.

 

Wat is slachtofferrol: Iemand die denkt dat hij of zij een aangevallene, gedupeerde, getroffene is, machteloos, angst, gekwetst, personage in een toneelstuk.

 

 

Slachtoffer of slachtofferrol

Je hebt slachtoffer en slachtofferrol.

Met ‘slachtoffer’ bedoel ik een iemand die een traumatische ervaring heeft opgedaan, meegemaakt, getuige van is geweest van een niet alledaagse schokkende gebeurtenis en waarop men in machteloosheid en angst op reageert. Bijvoorbeeld een ongeluk, diefstal, brand, enz. iets traumatisch zonder dat hij of zij hier schuld aan heeft maar op dat moment ter plekke was.

Doordat men dit heeft meegemaakt en hiervan getuige  is geweest zal dit impact op ons hebben omdat het traumatisch was. Traumatisch: door letsel ontstaan, schade die wij hebben opgelopen zowel psychisch als lichamelijk, wij zijn ontregeld door de schokkende gebeurtenis. Doordat wij ontregeld zijn en wij last hebben van het trauma zullen we hulp zoeken om het trauma te verwerken.

 

Met ‘slachtofferrol’ bedoel ik een iemand die zich zelf een rol en gedrag heeft aangemeten, welke niet is veroorzaakt door een niet alledaagse schokkende gebeurtenis die men heeft meegemaakt of getuige van is geweest en waarbij geen traumatische ervaring is opgedaan, maar waarbij men negatieve gedachten heeft, een passieve houding is. Ook kan een slachtofferrol voortkomen uit een persoonlijkheidsstoornis welke erfelijk is bepaald of is ontwikkeld.

Het is een ‘rol’ waarin men kruipt, de rol van slachtoffer, waarin men van zichzelf vindt, denkt, dat hij of zij iets is aangedaan, overkomen door een ander of gebeurtenis en waarvan hij of zij vindt en denkt dat men zelf daaraan geen schuld heeft, en hierbij anderen of de gebeurtenis heeft aangewezen als oorzaak en deze de schuld geeft van zijn of haar situatie. Hij of zij heeft zich een negatief gedrag, gedachten aangemeten welke voor haar of hem waarheid is geworden maar die voor een ander niet realistisch is. De reden hiervoor en meestal is dit een schuldvraag uit onmacht, wordt buiten zichzelf gezocht. De schuld ligt bij een ander of gebeurtenis, een eigen gecreëerde waarheid waarin stellig wordt geloofd dat een gebeurtenis of een ander hen bewust iets aandoet of hen heeft aangedaan. Het is een negatief gedrag, passief gedrag, onvolwassen gedrag zonder verantwoording voor zichzelf te nemen. Het is een rol en gedrag die zij zichzelf hebben aangemeten, zijn gekropen en gecreëerd en wat een gewoonte is geworden en waarbij klagen voorop staat.

Het zijn eigen negatieve gedachten die hen doen blijven vastzitten in zichzelf, door gebeurtenissen, gezegdes, ervaringen, enz. die in het verleden hebben plaatsgevonden constant naar boven te halen en er over te blijven denken, waarbij eindeloos negatieve situaties, ervaringen voor de geest worden gehaald en dit blijven herhalen in het heden. Men kan het gebeurde, het verleden niet loslaten omdat er niet is verwerkt en het een gewoonte is geworden.

Iemand in een slachtofferrol zit vol met emotie, een gemoedstoestand waarbij men ongelukkig is en wat een gewoonte is geworden. Hij of zij voelt zich aangevallen, gekwetst, niet begrepen, gesteund, boos, enz. en zit vol negativiteit waardoor er geklaagd wordt. Dit is een aangeleerd gedrag en vast gezette gedachten uit het verleden wat niet verwerkt is. Het is het uit de weg gaan van gevoel en verantwoording. Of omdat zij niet willen voelen of omdat men de emotie niet kent waardoor men zichzelf zielig, onbegrepen vindt en gaat in de emotie angst en waardoor men in zelfmedelijden en negativisme gaat.

Negativisme: Houding van ontkenning, manipulatie, ziekelijk verzet tegen iets, er is een zeer laag bewustzijnsniveau en men is door deze houding zelfdestructief bezig. Men vindt zichzelf slachtoffer en heeft zichzelf slachtoffer gemaakt.

 

Zitten of hangen in slachtofferrol – slachtoffergedrag

Veel mensen, kruipen, zitten of gaan zitten of blijven hangen in een ‘slachtofferrol’ – ‘slachtoffergedrag’, maar wat betekent dit nu eigenlijk? Als men in een slachtofferrol zit, zit men in een negatief spiraal wat men zelf in stand houdt en wat zelf gecreëerd is en wordt door vast te houden aan vroegere gebeurtenissen en de herinnering en emotie hieraan.

Men piekert constant over hetzelfde negatieve, het blijft zich herhalen in zichzelf en gedachten. Als je piekeren niet loslaat of stopt en het piekeren zijn gang laat gaan, ga je tobben en word je slachtoffer van je eigen gedrag en gedachten. Slachtoffer van zelfdestructie, in gedachten, handelen, voelen, gedrag, enz. Je bent jezelf aan het vernielen met gedachten en gedrag wat effect heeft op je lichaam en geest. Je energie accu loopt steeds verder leeg omdat negativiteit energie slurpt en vreet en je leeg laat lopen waardoor moeheid zal ontstaan. (zie ook energie – moe zijn)

Waarom gaan mensen in een slachtofferrol? Omdat het mens eigen is om in de slachtofferrol te gaan, het zal een eerste reactie zijn welke goed voelt, maar als men waarde en realiteit besef heeft zal men de slachtofferrol snel achter zich laten. Men is zich bewust wat slachtofferrol inhoud. Bij geen waarde en realiteitsbesef schiet men als het ware door in de slachtofferrol en blijft men daar in hangen omdat men het probleem ontkent.

Men neemt of heeft een rol, een gedrag, gedachten aan gemeten waarvan men vindt en denkt dat men slachtoffer, een getroffene is van iemand of iets waaraan men niets heeft kunnen doen of kan doen. Het zijn eigen gedachten die men creëert dat hen dit is overkomen zonder dat men schuld treft. Er is een zelfmedelijden, een ongelukkig gevoel in zichzelf wat zelf is gecreëerd. Men zal klagen over het gebeurde en met dit klagen zal men een ander proberen te overtuigen dat het niet hun schuld is, waarbij men zichzelf schoon wil praten. Hierbij wordt vergeten dat de verantwoordelijkheid altijd bij zich zelf ligt, maar een ander de schuld krijgt van al de negatieve gebeurtenissen, gedachten en gedragingen. Gedachten over iets zijn op voorhand al negatief, men ziet vooraf al beperkingen en problemen. De wereld wordt als negatief gezien, alles wordt men aangedaan, het overkomt men, de wereld is tegen hen. Dit zijn eigen gecreëerde gedachten, dit is waarheid voor hen en waarbij klagen voorop staat en waarbij men nalaat om op te lossen.

 

Waar komt een slachtofferrol uit voort?

Een slachtofferrol komt meestal voort uit oud aangeleerd gedrag en gedachten. Uit onverwerkte gebeurtenissen, gezegdes, ervaringen uit het verleden, emoties, vast geroeste overtuigingen, uit hoe men in het leven staat en hoe men is opgevoed, uit angst, het is een gewoonte geworden en men niet beter weet.

Met onze opvoeding wordt onze persoonlijkheid gevormd. In deze opvoeding leren wij de basisbehoeftes zoals bijvoorbeeld: onvoorwaardelijkheid, liefde, aandacht, veiligheid, geborgenheid, gezien en gehoord worden, het welkom op de wereld zijn, onvoorwaardelijke liefde, enz.. Als de basis behoeften zijn niet geleerd, aangeleerd en of vervult zal hier een persoonlijkheid uit voortkomen met al zijn of haar overtuigingen welke in ons zijn vastgezet. Doordat deze basis behoeften niet zijn meegekregen, geleerd en of vervult, kan men hier op latere leeftijd last van krijgen omdat men niet weet hoe men hier mee moet omgaan. Het eerder geleerde is zo gewoon geworden dat het gedrag en gedachten in het nu kan verwarren.

 

Vroegere gebeurtenissen bepalen ons nu

Herinneringen zijn ervaringen uit een eerder gebeurd iets. Aan gebeurtenissen, onze opvoeding, zitten ervaringen welke worden vertaald in emotie en vormt onze persoonlijkheid. Gebeurtenissen zowel positief als negatief worden opgeslagen in je herinnering, in je onderbewuste en bewuste. Doordat er iets gebeurd wordt deze herinnering getriggerd.

Trigger, getriggerd, getrikkerd: er wordt innerlijk iets aangeraakt, een vinger wordt op een zere plek gelegd waarvan je niet wist dat er een zere plek was, er wordt aan gezet tot actie.

Doordat er een trigger is zal de ‘ervaring en emotie aan deze herinnering’ naar boven komen. Je ziet als het ware weer de film van de vroegere gebeurtenis voor je en het gevoel wat aan deze vroegere gebeurtenis hangt. Deze herinneringen en emotie labelen wij in leuk of niet leuk, positief of negatief.

 

Het label leuk

Aan vroegere gebeurtenis herinnering hangt meestal een label ‘leuk’ of niet ‘leuk’. Aan het label ‘leuk’ hangt een emotie welke als wij hieraan terugdenken of wordt opgeroepen door de herinnering, dit kan bijvoorbeeld blijheid zijn, je wordt vrolijk van de herinnering en meestal moet je er naderhand nog om lachen. Deze herinnering wordt als positief gezien en zal als deze herinnering wordt opgeroepen altijd positief, mooi zijn, een blij en warmte gevoel geven. Je kijk op deze gebeurtenis is positief. Vaak vergeten wij de leuke herinneringen en laten wij de negatieve herinneringen overheersen.

 

Het label niet leuk

Aan het label ‘niet leuk’ kan een herinnering emotie hangen van bijvoorbeeld pijn, verdriet, schuldgevoel, woede, wrok, angst, gekwetst zijn, enz. waardoor de herinnering als negatief wordt gezien en bestempeld. Deze herinneringen worden meestal weggestopt, er wordt niet meer op terug gekomen, er wordt niet over gepraat, men wil er niet meer aan denken, terwijl deze wel in ons bewuste of onderbewuste aanwezig is. Een herinnering met het label ‘niet leuk’ zal altijd negatief zijn en gepaard gaan met een emotie zoals bijvoorbeeld boosheid, weerstand, angst, enz. en de herinnering hieraan zal deze emotie in ons oproepen als wij hier bewust aan ’terug’ denken. Je kijk op deze gebeurtenis herinnering is negatief door de emotie die eraan hangt. Als wij niets met de negatieve ervaring en de emotie die hier bij zit doen, door er voor te weglopen dan nemen wij dit dagelijks mee en kunnen wij hier last van krijgen en kunnen wij ons hiernaar gedragen. Belangrijk is om negatieve ervaringen te verwerken. Door er niet naar te kijken en er voor weg te lopen houden wij de negatieve ervaring en bijbehorende emotie in stand waarbij wij ons zelf geen plezier doen.

Naar de opgedane herinnering ervaring gaan wij leven en vormen wij ons zelf verder.

 

Hoe gaan wij om met ervaringen uit eerder opgedane gebeurtenissen

Ervaringen zijn leerprocessen, uit gebeurtenissen wordt ervaring opgedaan, maar hoe gaan wij met dit leerproces om? Laten wij ons dagelijkse leven bepalen door de eerder opgedane ervaringen in negatief of positief gedrag?

Als er in het heden, het ‘nu’ een zelfde iets gebeurd dan zullen wij getriggerd worden, er zal er worden terug gegrepen op de ‘verleden gebeurtenis’ er wordt iets in ons innerlijk aangeraakt en de daarbij behorende emotie zal worden opgeroepen waardoor wij de verleden gebeurtenis weer herbeleven.

Omdat gedachten komen en gaan en niet stil staan zullen deze worden heen en weer geslingerd. Er zal gedacht worden, ‘in het verleden is dat ook gebeurd, met die en die uitkomst en die gevolgen’, dus nu zal dit ook dezelfde gevolgen en uitkomst hebben waardoor er in het heden, het ‘nu’ wordt nagelaten om te handelen, actie te ondernemen waardoor er een passieve houding ontstaat. Door na te laten te handelen neem je geen verantwoordelijkheid voor jezelf en daarmee maak je jezelf slachtoffer. Men is bang omdat men de aanhangende emotie en herinnering uit het verleden niet wil voelen of nog een keer meemaken. Men laat zich leiden door angst.

Het verleden is het verleden, dat is toen gebeurd en daar kan niets meer aan veranderd worden. Wat er in de toekomst gebeurd wil niet inhouden dat dezelfde uitkomst van toen ook voor nu geldt. Doordat er aan een vroegere ‘negatieve herinnering’ wordt vastgehouden houd je deze herinnering in stand door angst. Echter als je de negatieve ‘verleden’ herinnering en daarmee de angst in stand houdt blijf je in een kringetje ronddraaien en zal je het ‘nu’ iets, en daarmee een nieuwe ervaring en de daarbij behorende vrijheid geen kans geven en zal er niets veranderen, en zul je in een kringetje blijven draaien omdat je vasthoudt aan het verleden en kan je hieronder lijden (zie ook emotie, angst, pijn leiden of lijden)

Door te labelen in niet leuk en negatief zal het ons verhinderen om ons bewustzijn te verruimen en daarmee persoonlijke groei in de weg staan.

 

Bewustzijn niveau

Vanaf onze geboorte tot heden zullen wij ons ontwikkelen in bewustwording, het is onze persoonlijke ontwikkeling die wij ons hele leven doorlopen.

Vanuit het bewustzijnsniveau zullen we handelen, ons gedragen, reageren, onze emotie tonen. Hoe ontwikkelder het bewustzijnsniveau hoe meer inzicht, overzicht er is.

 

Je kunt het bewustzijnsniveau opdelen in:

 

• Ontwikkeld
• Doorsnee
• Onontwikkeld

 

Ontwikkeld:     kennis en vaardigheden bezittend waardoor je beter voor jezelf kunt zorgen, geleerd, gevormd

Doorsnee:       iets of iemand waarvan de eigenschappen dicht bij het gemiddelde liggen

Onontwikkeld: eenvoudig, dom, niet geleerd, gevormd, onrijp, niet intellectueel

 

Door ervaring op te doen en vanuit de lering die wij uit de ervaring hebben zullen wij ons ontwikkelen. De ene ervaring zal anders zijn dan de andere en meestal is het zo dat wij hier een label aan hangen van positief of negatief. Vanuit de positieve of negatieve ervaring zullen wij handelen. Een mooi gezegde hierover is: ‘een ervaring rijker’.

Aan een negatieve ervaring zal een label ‘teleurstelling, ongelukkig’ hangen.

Aan een positieve ervaring zal een label ‘tevreden, gelukkig’ hangen.

Vanuit de labels negatief met daarbij de emotie teleurstelling, ongelukkig of positief met de daarbij emotie tevreden, gelukkig zullen wij leven en onze houding en gedrag creëren.

Hoe gaan wij om met een negatieve ervaring waaruit teleurstelling, ongelukkig zijn voortkomt? Kunnen wij omgaan met teleurstellingen? Kunnen wij teleurstellingen incasseren? Laten we onze negatieve ervaringen en teleurstellingen ons handelen en gedrag beïnvloeden? Kunnen we verantwoording nemen voor ons zelf en een ander geen schuld geven betreffende de ervaring en teleurstelling die er heeft gevolgd? Kunnen we ons concentreren op problemen oplossen en zien wat wel goed is?

 

De ervaring leert ons dat wij veelal blijven hangen in het negatieve, met als gevolg dat wij op voorhand dingen gaan laten, gaan klagen, een passieve houding aannemen. Wij kunnen niet omgaan met negatieve ervaringen en teleurstellingen en ons gedrag zal hierdoor beïnvloed worden. We kunnen de negatieve ervaring en teleurstelling niet loslaten omdat we alleen maar aandacht besteden aan het negatieve. Onze gedachten over het negatieve hebben hier de overhand in. Als wij blijven hangen in het negatieve, de teleurstelling zal dit onze persoonlijke groei stopzetten, wij traineren onszelf, we vertragen opzettelijk omdat wij ontkennen dat er een probleem is, en omdat we de waarheid niet willen weten. Wij blokkeren ons zelf in persoonlijke ontwikkeling omdat wij zo bezig zijn om het negatieve, de teleurstelling in stand te houden waardoor wij verbitterd raken en hier een uiting aan geven door te gaan klagen en erover te blijven klagen. Wij nemen geen actie tot oplossing, waardoor wij een passieve houding aannemen en waardoor wij nalaten het negatieve, de teleurstelling door onszelf een halt toe te roepen, door het negatieve, de teleurstelling te niet verwerken. Door erover te klagen laten wij na om actie te ondernemen, als wij wel actie ondernemen dan zullen we voor klagen geen tijd hebben. Vaak is het veiliger voor ons gevoel om geen actie te ondernemen omdat wij ons gevoel hierbij ontwijken. Want wat als wij wel actie ondernemen en bij ons gevoel komen, dat is beangstigend we weten immers niet wat we kunnen verwachten of tegenkomen.

Je zult zien als je mensen om je heen hebt die negatief zijn dat deze mensen het merendeel van de tijd over anderen zullen praten.

Hoe gaan wij om met een positieve ervaring waaruit tevredenheid, gelukkig zijn voortkomt? Wat doen positieve ervaringen en tevredenheid en gelukkig zijn met je?

Een iemand die in de slachtofferrol zit heeft veelal een niet ontwikkeld bewustzijnsniveau en door het negatieve te blijven zien of zich hierachter te verschuilen zal het bewustzijnsniveau zich niet verder ontwikkelen. Hij of zij neemt beslissingen vanuit zijn of haar bewustzijnsniveau, verder dan dit bewustzijnsniveau wordt er niet gekeken of gedacht terwijl er ook andere alternatieven zijn omdat men het verhinderd om het bewustzijn te verruimen. Hoe ontwikkelder het bewustzijnsniveau hoe beter men kan relativeren.

Er wordt een “eigen waarheid” gecreëerd. Men denkt dat hen iets wordt of is aangedaan in de vorm van een gebeurtenis of een gezegde van iemand. Een gebeurtenis die voor de één een normaal iets is zal voor de persoon in de slachtofferrol gelijk worden gezien als iets groots, iets negatiefs. Ook een gezegde kan voor de persoon in de slachtofferrol grote impact hebben. Achter een gebeuren en gezegde wordt “iets gezocht”. Vaak hoor je dan ook de uitspraak: “Waarom overkomt mij dit, alles zit me tegen, waarom ik?”. Deze uitspraken komen voort uit een zeer laag bewustzijnsniveau. Ze houden zich vast aan negativiteit, het negatieve, simpelweg omdat er niet anders is geleerd of aangeleerd en het bewustzijnsniveau niet is ontwikkelt.

Er is een bewustzijn dat laag is omdat men niet verder wil kijken of er andere alternatieven of oplossingen zijn. Zelfvertrouwen, zelfrespect, zelfkennis, zelfacceptatie, zelfbeeld, eigenwaarden ontbreken. (zie ook de zelven) 

 

 

Iemand met een hoger bewustzijnsniveau heeft meer overzicht, inzicht dan een iemand met een laag bewustzijnsniveau. Met een hoger bewustzijnsniveau is er een verruimd bewustzijn. Men zal eerder tot een oplossing, conclusie, enz. komen, omdat zij een actieve houding hebben dan een iemand met een laag bewustzijnsniveau, waaruit beslissingen genomen worden vanuit een passieve houding waarvan een iemand met een hoger bewustzijnsniveau kan denken dat dit niet logisch of realistisch is.

Dit komt omdat iemand met een hoger bewustzijnsniveau verder denkt of er andere alternatieven en oplossingen zijn, dan een iemand met een lager bewustzijnsniveau die dit verder denken zichzelf verhinderd. De belevingswerelden van een iemand met een laag bewustzijn en van een iemand met een hoger bewustzijn zullen totaal verschillen. Je zult zien dat als je mensen spreekt met een doorsnee of verruimer bewustzijnsniveau dat deze mensen over gebeurtenissen of ideeën praten en niet klagen. Zij laten zich zelf niet toe dat hun wereld negatief is, zij zullen in oplossingen denken omdat zij geen problemen zien maar uitdagingen, zij hebben een actieve houding.

Vaak hoor je hier de uitspraak: “ik ben nu eenmaal zo”. Dit is een zeer makkelijke uitspraak waarbij men geen verantwoording voor zichzelf neemt en dit bij een ander neerlegt en wat voortkomt uit een zeer laag bewustzijnsniveau en waarvan de wil ontbreekt om te veranderen.

Wat er gebeurd, is dat er een excuus wordt gegeven, gezocht voor het gedrag, er wordt naar de kindertijd en het verleden terug gegrepen. Het verleden is altijd een argument, een verdediging om het gedrag van nu te compenseren, te rechtvaardigen, zich achter te verschuilen, dit krijgt de schuld om hoe men nu is geworden. Een iemand in een slachtofferrol, zal ‘zich klein maken’ wat letterlijk betekent dat men zich klein maakt en in het kindstuk, de kindmodus gaat. Een reactie die voorkomt uit onvolwassen gedrag, een kinderlijke emotie, behoefte aan aandacht en het heden is hiermee vertroebeld. Het is kinderlijk, kinderachtig, onvolwassen gedrag wat er vertoont wordt door een volwassenen. (zie ook innerlijk kind)

 

Hoe kom je in een slachtofferrol terecht?

In een slachtofferrol komen, zitten of hangen, is iets wat je jezelf hebt gecreëerd, aangepraat, aangeleerd, aandoet en in stand houdt omdat er innerlijk verzet is tegen de eerder gebeurde ervaring waarbij de uitkomst negatief was. Er is een houding van ontkenning, van zelfdestructie er wordt niet opengestaan voor verandering, voor probleem oplossing en eigen verantwoording ontbreekt. Denkbeelden zijn totaal vervaagd met de realiteit. Er is een eigen waarheid gecreëerd en deze waarheid is vastgezet.

Als er iets gebeurt, wordt dit als probleem gezien en wordt er een probleem van gemaakt. Problemen worden groter gemaakt dan ze werkelijk zijn. Omdat problemen zo groot gemaakt zijn, wordt er geen uitweg en of oplossing meer gezien terwijl ze heel gemakkelijk op te lossen zijn. De realiteit is niet meer zichtbaar, is vertroebelt en alle gedachten die rondgaan in het hoofd zijn negatief en wordt voor waarheid aangenomen totdat het waarheid is voor hen.

 

Klagen

Mensen die in een slachtofferrol zitten gedragen zich hier ook naar en zullen dit uiten in klagen. Klagen: onvrede, misgenoegen uiten, je pijn en verdriet uiten, zeggen dat het niet goed gaat. Klagen is een uiting om aandacht te krijgen en om met de “onvrede” van gedrag en gedachten die zij hebben om te kunnen gaan, en is een excuus om niet in actie te komen om op te lossen. Het is namelijk gemakkelijker om te klagen dan op te lossen. Zij willen het middelpunt zijn en denken dat de wereld alleen om hen draait waardoor er geen aandacht voor een ander is. Zij zijn zo met zichzelf bezig dat er geen ruimte is voor de ander om zijn of haar verhaal te vertellen. Hij of zij krijgt meestal niet de kans iets leuks over zichzelf te vertellen. Als een ander over iets positiefs begint zal het gedraaid worden naar zichzelf, zodat het negatief wordt naar de ander en waarbij de ander een schuldgevoel krijgt. Er wordt letterlijk voor de ander gedacht. Er wordt drama gemaakt en chaos gecreëerd.

Omdat men zich slachtoffer voelt zal men de problemen die zij denken te hebben delen met anderen waarin het niet uit maakt met wie er voorhanden is en hoe vaak. Klagen weerhoud hen van actie ondernemen om het probleem op te lossen.

Als je iemand in een slachtofferrol treft zul je merken, dat als je deze persoon meerdere keren spreekt, dat het altijd over het zelfde negatieve zal gaan waarbij wordt nagelaten om het negatieve op te lossen waardoor er een negatieve sfeer zal ontstaan.

Door te klagen bij een ander, wordt er geprobeerd om een ander te overtuigen dat zij geen schuld treffen waarbij op het gevoel van de ander wordt gespeeld, er wordt geprobeerd medelijden bij de ander op te wekken, er wordt geprobeerd om hun problemen bij jou op je bordje te leggen in de hoop dat de ander meegaat in medelijden door bijvoorbeeld “oh wat erg voor je” te zeggen waardoor het gedrag en gevoel van zelfmedelijden van de persoon in de slachtofferrol en daarmee het zelfmedelijden extra gevoed en bevestigd wordt.

Klagende mensen om je heen is niet fijn, en zeker niet als dit altijd klagen is en constant over het zelfde gaat. In het begin zal het je niet opvallen, maar als je de persoon meerdere keren ziet of meemaakt dan zal je dit gaan opvallen. Als klagen van anderen je op gaat vallen dan ben je een grens over gegaan die bewustwording heet. Je bent je bewust dat er om je heen door een persoon geklaagd wordt zonder dat er actie wordt ondernomen tot oplossen en of veranderen, of dat het om simpele dingen gaat die eigenlijk het klagen niet waard zijn. Geklaag aanhoren kan een irritatie factor gaan worden. Je gaat je irriteren aan eerst het geklaag en als klagen langer duurt ga je je irriteren aan de persoon. Vriendschappen kunnen hiermee onder druk komen te staan.

Klagende personen zullen als zij andere klagende personen treffen, dit niet bewust zijn, zij zullen zich verbonden voelen met deze persoon omdat zij “hetzelfde zijn”. Klagen is negatief, negatief en negatief wordt gevoed. Negativiteit wordt gevoed door gesprekken, als wij meegaan in de gesprekken van iemand die alleen maar negatief is dan zal dit voor de ander versterkt worden, het wordt voor de ander bevestigd zodat de cirkel rond blijft. Het beste wat je hier kunt doen is de persoon te wijzen op de negativiteit om de negatieve sfeer op te heffen.

Als een klagend persoon (dus een negatief persoon) een iemand tegenkomt die positief in het leven staat dan kan de positieve persoon “energetisch leeglopen” door de negatieve energie van de klagende persoon. (zie ook energie)

 

Slachtoffer gedrag

Door ervaringen uit het verleden en heden die zich hebben vastgezet in ons zelf, vormt zich een persoon met gedachten en gedrag.

Personen die in de slachtofferrol zitten kunnen, als het hen te veel wordt en of als men zich in het nauw gedreven voelt, of als men een confrontatie heeft met een ander die hen op hun gedrag en rol wijst een gedrag gaan vertonen wat je kunt vergelijken als kinderlijk, infantiel, kinderachtig gedrag. Het is onvolwassen gedrag bij een volwassen persoon. Zij gaan hiermee in het kindstuk, kindmodus je ziet ze letterlijk veranderen qua gedrag en gedachten. Het is een gedrag om aandacht en toegeeflijkheid te bereiken bij de ander. Dit gedrag komt voort uit de niet geleerde basis behoeften.

Wat er gebeurd is dat de persoon in zelfmedelijden gaat waardoor het gedrag veranderd in manipulatief gedrag en wat je kunt vergelijken als het gedrag van een klein kind wat zijn zin niet krijgt.

 

Zoals:

• Huilen, dit is uit onmacht, het wordt hen te veel, en huilen is ontladen
• Weglopen uit situatie om aandacht te krijgen, omdat iets niet gebeurd wat in de lijn der verwachting zat hoe het zou lopen en dan wegloopt om te krijgen wat het wil en zijn of haar zin te krijgen, dit is vluchten voor gevaar, men zit te dicht op de hielen of huid en zal vluchtgedrag gaan uiten
• In de hysterie gaan
• Zelfbeheersing te verliezen
• Schreeuwen
• Stampvoeten
• Van zich af slaan, met deuren slaan
• Weg te kruipen onder de dekens of anders
• Niet willen praten
• Wil met rust gelaten worden
• Aan te geven niet te willen eten
• Mokken
• Zielig te zijn door zich zeer klein te maken
• Een klein (zacht zielig) stemmetje opzetten
• Een ander de schuld geven

 

Bovenstaande is allemaal negatieve aandacht aanvragend, kinderachtig gedrag, manipulatief gedrag, onvolwassen gedrag. Kinderlijk onvolwassen gedrag van een volwassen persoon is geen acceptabel en tolereerbaar  gedrag en zeker niet bij een volwassenen persoon. Men gaat hier in de slachtofferrol want men voelt zich gekwetst en denken dat ‘hen wat aangedaan is of wordt’. Zij zijn hier heilig van overtuigd dat de ander hen dit bewust aan doet.

Als een persoon na bovenstaand gedrag bijvoorbeeld wegloopt, ga hier niet achter aan, negeer dit gedrag. Degene die wegloopt heeft zelf bepaald dat zij weg willen van de plek en meestal is dit omdat zij zich in het nauw gedreven voelen. Door weg te lopen denken zij hieruit te proberen ontsnappen. De persoond die wegloopt, zit in een andere gemoedstoestand en praten en bepraten heeft geen zin omdat zij niet overtuigd kunnen worden. Mocht je hier wel achter aan gaan dan zal het gedrag van de persoon beloond worden waardoor je manipulatie in stand houdt. Negeer bovenstaand gedrag door te zeggen dat je het gesprek beëindigd en weg te lopen. Kom hier op een later tijdstip als de gemoederen bedaard zijn wel op terug door er met de persoon over te praten wat er is gebeurd en hoe jij dit hebt ervaren. Je wijst hen hiermee op hun gedrag. Door hier niet op terug te komen of het te laten zitten bevestig je aan de persoon dat dit acceptabel gedrag is. (zie ook manipulatie)

 

Beslissingen en keuzes uit de weg gaan

Personen die in een slachtofferrol zitten zijn bang voor schuld en gevolgen. Omdat zij daar bang voor zijn zullen zij geen verantwoording nemen voor zichzelf en dingen op zijn beloop laten en stelt zichzelf afhankelijk op. Omdat er een passieve houding is zullen beslissingen meestal niet zelfstandig genomen kunnen of willen worden omdat er een eeuwige twijfel is. Als er een keuze of beslissing gemaakt moet worden dan zullen anderen hierbij betrokken worden. Beslissingen of keuzes worden aan anderen voorgelegd en besproken en van een ander wordt gevraagd een beslissing te nemen, omdat men geen beslissingen wil of kan nemen omdat als zij zelf de beslissing nemen zij zelf hiervan de schuld kunnen krijgen of ervaren.

Niet ondernemen is geen schuld krijgen. Zelf ondernemen is schuld kunnen krijgen. Als de beslissing is gevallen en deze pakt verkeerd uit dan zal degene in de slachtofferrol de schuld en de gevolgen geven aan degene met wie dit is besproken en heeft geadviseerd in de beslissing.

Men stelt zich zelf afhankelijk op. Dit is weglopen voor verantwoordelijkheid en weglopen voor actie. Actie ondernemen is verantwoordelijkheid nemen, de bereidheid om te veranderen. Weglopen, niets doen is geen actie ondernemen en geen verantwoordelijkheid nemen, het is het de bereidheid om alles te ondergaan en laten ondergaan zonder op te lossen.

 

Nalaten uit zelf gecreëerde onmacht

Doordat men nalaat te handelen door op te lossen, zal men zich een houding en gedachten aanmeten dat men iets niet kan of kan doen waardoor ze een hulpeloze houden creëren. Met deze houding zal men een ‘medelijden gevoel naar de buitenwereld creëren waardoor men geholpen zal worden door anderen, omdat anderen het ‘zielig’ vinden voor diegene.

Als men geholpen wordt kan degene die in de slachtofferrol zit als er iets fout gaat bij dit helpen de schuld geven aan de ander. Zij hebben zelf niets onderomen waardoor zij zelf geen schuldgevoel zullen hebben. Iemand in de slachtofferrol zal zelf niet bereid zijn anderen te helpen omdat zij een gedachte hebben gecreëerd dat zij niet in staat zijn iets te doen en zullen anderen dit laten weten. Zij zullen alles doen om onder iets uit te komen maar toch het zelf beoogde te verwezenlijken. Hieruit ontstaat manipulatief gedrag. Doordat men aan anderen heeft gegeven dat zij iets niet kunnen, stellen zij hun gedrag hiermee veilig zodat het niet hun schuld is en zij zich hiermee veilig voelen. Zij creëren een gevoel van onmacht, afhankelijkheid naar de buitenwereld, en deze zelf gecreëerde ‘onmacht iets niet te kunnen’ zal ten toon worden gespreid aan iedereen die op het pad komt.

 

Verdediging

Meestal is het zo dat mensen die in een slachtofferrol zitten niet geholpen willen worden maar er over blijven praten of klagen tegen een ander wat voortkomt uit de passieve houding die er is.

Als er een gesprek is en er wordt iets gevraagd of gezegd zullen personen in de slachtofferrol altijd in de verdediging gaan, ontkennen of een argument hebben. In de verdediging gaan komt voort omdat er ’iets’ in hen wordt aangeraakt. Ze zullen zich met hand en tand gaan verzetten, worden boos, kort af, prikkelbaar, ze gaan “woordelijk vechten” om zich te verdedigen waardoor ze in de emotie schieten omdat er wat wordt aangeraakt, getriggerd. Dit is passief agressief gedrag. Na dit gesprek voelen ze zich machteloos en gekwetst, boos of anders door wat de ander tegen hen heeft gezegd wat zij niet leuk vinden om te horen maar wat meestal wel op waarheid berust.

Het vertrouwen in de mensheid is ver te zoeken en ze nemen raad in een gesprek niet aan, ze weten het altijd beter. Het beter weten komt voort uit de vast gezette gedachten, overtuigingen. Er zal, als er een positieve reactie gegeven wordt door andere, deze positieve reactie zo omdraaien dat het weer een negatieve reactie wordt, dit omdat men op voorhand al problemen en belemmeringen ziet en men zich daar op concentreert. Als een ander iets zegt zal het verhaal altijd zo gedraaid worden dat de ander een schuldgevoel heeft of krijgt. Het is vast blijven houden aan het verleden.

Ook kan er worden weggelopen uit de situatie, confrontatie, gesprek of anders simpelweg omdat ze niet willen horen of verder horen wat de ander te zeggen heeft. Het gesprek wordt opgevat als kritiek en zullen hier voor vluchten en zich gekwetst voelen.

Als iemand wegloopt uit een situatie zijn wij meestal geneigd om hier achter aan te lopen, wij gaan in medelijden en willen zo snel mogelijk de situatie weer goed hebben. Het is een schuldgevoel wat wij hebben en gaan achter de persoon aan. Echter is dit geen goede oplossing, omdat het gedrag van de persoon in de slachtofferrol hiermee beloont wordt en waarmee het gedrag in stand wordt gehouden. Tevens heeft het geen zin om achter de persoon aan te gaan om te gaan praten de emotie bij de ander is niet voor rede vatbaar.

 

Meegaan in medelijden slachtofferrol of niet

Meestal heeft men zelf niet in de gaten dat men in een negatief spiraal van slachtofferrol zit of wil men dit niet in de gaten hebben totdat een ander hen hierop wijst of door het passieve gedrag heen prikt. Veel mensen durven een ander niet te wijzen op zijn of haar gedrag en gaan mee in het klaag verhaal en de negatieve sfeer die is ontstaan. Dit is een valkuil, door hierin mee te gaan bevestig je het zielige verhaal van de ander en wordt het gedrag en de negatieve sfeer van degene in de slachtofferrol in stand gehouden en versterkt. Wat er gebeurd is dat men in medelijden voor de ander gaat. Medelijden: het zielig vinden voor de ander, je lijdt mee.

Het gevaar aan meegaan in medelijden van de ander is dat men de problemen van de ander zich aan trekt en het probleem van de ander wordt jouw probleem.

In vriendschappen zullen er ook problemen besproken worden. Veel mensen maken voor zichzelf een probleem door zich problemen van anderen, vrienden, familie enz. aan te trekken en over te nemen. Je kiest er zelf voor om problemen van anderen of over te nemen of aan te trekken waarbij het probleem wat jij niet had, nu wel een probleem wordt wat je hebt waardoor ook jij in het negatieve wordt getrokken.

Hierbij wordt vergeten dat dit een probleem is van een ander waar jij niets aan kunt doen dan alleen het probleem aanhoren, de aandacht te geven aan de persoon die jou het probleem verteld. Je kunt mee denken aan een oplossing maar degene met het probleem zal dit zelf moeten oplossen. Veel mensen gaan mee in problemen van anderen en maken het hiermee voor zichzelf lastiger en creëren er een probleem voor zichzelf bij door zich zorgen te maken over anderen en voor de ander een oplossing te zoeken.

Problemen van anderen zijn problemen die door diegene die het probleem heeft moet worden opgelost. Een ieder is verantwoordelijk voor zijn of haar eigen problemen en zal de eigen verantwoording moeten nemen om dit op te lossen. Wij zijn niet de oplosser van dat probleem. (zie ook vriendschappen) Door mee te gaan in het probleem van de ander en deze ook ons probleem te maken zal ons geen goed doen. Problemen veroorzaken stress, maar zou niet onze stress moeten zijn, het is stress van een ander die een probleem heeft. Het zal ons energie pijl afnemen. We kunnen letterlijk energetisch worden leeggezogen wat ons niet ten goede komt. Laat problemen van een ander bij de ander. (zie ook energie)

Degene die zich de slachtofferrol heeft aangemeten zal zich op zijn of haar gemak voelen bij mensen waarbij zij zich verbonden voelen, die geen commentaar geven, kritisch zijn en of niet door het gedrag heen prikken omdat zij zich gesteund voelen omdat er niet kritisch door de ander wordt gedacht of gezegd hoe men hier over denkt omdat de ander is meegegaan in medelijden voor de persoon in de slachtofferrol. Zij zullen zich veilig voelen en daarbij terugkeren omdat ze zich gesteund voelen.

Maar als er anderen, de buitenwereld, familie, vrienden zijn die wel kritisch zijn, zich wel durven uitspreken, of door het gedrag heen prikken, of de negatieve sfeer zat zijn en hun gedachten uitspreken en de confrontatie aangaan en daarmee de slachtofferrol willen doorbreken dan zal degene in de slachtofferrol zich ongemakkelijk gaan voelen. Zij zullen zich niet veilig voelen en kiezen op het moment of om te vluchten, of om te vechten. Wat er gebeurd is dat zij zich niet veilig voelen, de gedachten stroom komt op gang. Er wordt door degene die in de slachtofferrol zit gedacht: ‘Er wordt niet naar me geluisterd, ik word niet begrepen, dit wordt mij aangedaan, ze kwetsen mij (waardoor er weer een negatief aspect bijkomt om over te blijven denken)’.

Tevens wordt er emotie getriggerd en dat is angst. Angst voor het onbekende, angst voor verandering, er is verslaving aan negativiteit en waaraan men alles doet aan om dit in stand te houden, er vindt zelfdestructie plaats, het energie niveau is laag omdat alle energie in de negativiteit gestoken wordt, wat men zelf energetisch niet ten goede komt en men energetisch kan leegzuigen en wat de gezondheid nog verder in gevaar kan brengen en kan leiden tot bijvoorbeeld depressie.(zie ook energie – angst – depressie)

Als een ander wijst op negativiteit en gedrag dan is dit voor diegene in de slachtofferrol geen waarheid. Men zal of wegvluchten of men gaat in de verdediging omdat men zich gekwetst voelt, er komt een emotie omhoog en dat is angst. Men voelt zich in het nauw gedreven omdat er in de belevingswereld van de persoon in de slachtofferrol kritiek op hen wordt geuit. Het wijzen van een ander op negatieve gedachten en gedrag vat men op als kritiek en dat is nu juist het geen wat men niet wil horen. Kritiek op jezelf is soms niet leuk om te horen, maar soms wel nodig om ergens doorheen te breken om tot besef te komen omdat men in een negatieve vicieuze cirkel zit waar men zelf niet meer uitkomt. Men ziet het zelf niet, of niet meer, of wil het niet zien, hoe het gedrag en gedachten zijn en men zit of bent blijven hangen in de slachtofferrol, waarin de verantwoordelijkheid voor zichzelf niet wordt genomen.

 

Hoe omgaan met iemand in de slachtofferrol

De buitenwereld, vrienden, familie, partner, collegae, enz. hebben meestal eerder in de gaten dat het niet goed gaat met degene in de slachtofferrol. Zij zien degene afglijden vaak tot in een depressie. Wat doe je als je ziet dat iemand in een slachtofferrol zit of gaat of blijft hangen? Hoe trek je iemand uit een slachtofferrol?

Je ziet dingen gebeuren bij de ander en dit trek je jezelf aan omdat je voor jezelf weet dat dit niet nodig is, je wilt hulp bieden, het liefst zou je willen dat alles voor de ander opgelost wordt en je wilt diegene uit de zelfmedelijden trekken zonder dat jijzelf in de emotie ‘medelijden’ van de ander zit maar in de emotie mededogen. Mededogen: compassie voor de ander, medegevoel waarin je weet te scheiden wat van jou is en van de ander een realistisch beeld waarin je onderscheid kunt maken tussen waarheid en niet waarheid. Inlevingsvermogen.

Wat je kunt doen om een slachtofferrol te doorbreken is bespreekbaar maken, de confrontatie aangaan, communiceren, aangeven hoe jij het samenzijn ervaart als buitenstaander. Bijvoorbeeld: je hebt bemerkt dat er geklaagd wordt, dat het altijd over het zelfde gaat, dat er negatief wordt gesproken, dat er geen ruimte is voor jou verhaal omdat alle aandacht door de ander wordt opgeëist dat er een passieve houding is.

Wat dit met jou doet en wat jij ervaart. Bijvoorbeeld: je bent ‘doodmoe’ na een samenzijn, je hebt je eigen verhaal niet kunnen vertellen wat frustratie kan opleveren, je gaat je irriteren aan de persoon, het zijn geen leuke samenzijn momenten meer.

Hou het bij je zelf, spreek in de ‘ik’ vorm. Als je de ‘jij’ vorm gebruikt zal dit extra versterkt worden en gevoeld worden als aanval en kritiek. Mensen in de slachtofferrol hebben de gedachte vastgezet dat het hen wordt aangedaan door een ander, dit zal met de ‘jij’ vorm versterkt worden. Door de ‘ik’ vorm te gebruiken hou je het bij jezelf en zal de ander in de slachtofferrol moeten gaan nadenken. Je kunt dus bijvoorbeeld zeggen; “ik heb de laatste tijd bemerkt dat….” of “wat vind je van …. want ik heb bemerkt dat….”

Als je in gesprek gaat, zul je merken dat wat jij aangeeft dat dit ontkend zal worden, dat men boos of prikkelbaar wordt, je hebt het gedrag doorprikt. Dit komt omdat de belevingswerelden totaal met elkaar verschillen omdat er andere bewustzijn niveaus zijn. Iemand in de slachtofferrol, zal zich met hand en tand verzetten, dit omdat men wil ontkrachten, en omdat men gelijk wil hebben of krijgen, argumenten worden wederom aangehaald dat het goed gaat met ze, ze gaan in de ontkenning, verdediging of lopen weg. Wat er gebeurd is dat degene in de slachtofferrol denkt dat er een aanval op hen wordt gedaan in de vorm van kritiek, en zullen zich gekwetst voelen. Er wordt niet verder gedacht dat de ander er niet op uit is om te kwetsen, maar om te helpen, omdat er zelfmedelijden wordt gezien door een ander en waaruit zij diegene willen trekken en meestal wordt dit vergeten.

Het enige wat je kunt doen is aangeven hoe jij het ervaart en aangeven voor jezelf wat jij wilt, bijvoorbeeld door aan te geven dat je geen negatieve gesprekken meer wil voeren en daarna het los laten en het gedrag te negeren. Personen in de slachtofferrol hebben meer baat bij negeren van het gedrag dan het aan te moedigen. Jij kunt niets meer voor diegene doen hoe frustrerend dit ook zal zijn, wees niet te hard voor jezelf want je hebt het geprobeerd. Mensen in de slachtofferrol, hebben er voor gekozen om in die rol te zitten, en zij zijn als enige verantwoordelijk om hier weer uit te komen en er zal ‘iets’ bij zichzelf moeten gebeuren voordat het besef er is dat zij hulp nodig hebben. Het is aan ieder de eigen keuze die gemaakt moet worden of er tijdelijk afstand genomen moet worden, en te bekijken of er aan de afspraak ‘geen negatieve verhalen mee’ gehoor wordt gegeven. Is dit niet zo dan is de keuze, of de vriendschap beëindigen of niet. (zie ook vriendschappen)

Iemand in een slachtofferrol heeft professionele hulp nodig maar zal zich hier tegen verzetten, ontkennen dat zij hulp nodig hebben. De buitenwereld kan gewoon niet tot degene doordringen.

 

Hoe houdt een slachtofferrol zich staande in vriendschap

Echte slachtoffers worden gezien als “oh wat erg voor diegene” er is sympathie voor diegene, er zal zeker geen kritiek op diegene worden geleverd want het is hij of zij overkomen, er zal medeleven, empathie zijn. Empathie: eigenschap dat je de gevoelens of gedachten van een ander aanvoelt. Maar wat als men er achterkomt dat er geen echt slachtoffer is, maar dat diegene zichzelf als “slachtoffer” heeft bestempeld om hiermee aandacht te krijgen?

In een vriendschap heb je twee kanten, de slachtofferkant en de vriendenkant, de denkwijze en bewustzijnsniveaus van deze twee kanten zijn totaal verschillend en beide kanten kunnen hinder ondervinden omdat men elkaar anders ziet en denkt.

Slachtofferkant

 Hoe is de denkwijze:

• Negatief
• Klagend
• Boos
• Wraak belust
• Gevoelloos
• Passief

Hoe is het gedrag:

• Manipulerend
• Kinderachtig
• Hulpbehoevend
• Emotioneel
• Vechten (woordelijk)
• Vluchten
• Passief

 

De denkwijze van een persoon in de slachtofferrol is meestal niet de verwachting van wat men wil horen of verwacht te horen van een ander als in familie, vrienden, collegae enz. en dit kan gaan botsen en vriendschappen kunnen hiermee op scherp gezet worden.

Doordat de denkwijze en het bewustzijnsniveau totaal verschillen zal de reactie hierop zijn dat men vindt dat een ander hen niet geloofd, niet wordt begrepen, er niet naar hen wordt geluisterd. Men vindt dat men dingen niet duidelijk uitgelegd krijgt, waarin men het gevoel krijgt dat een ander hen niet snapt, waardoor er een machteloos gevoel ontstaat. Omdat dit machteloos gevoel er is wat men van zichzelf vindt, zal hier voor worden weglopen of gaat men vechten wat een bepaald gedrag met zich meebrengt. Men vlucht voor de emotie die men voelt en weten niet wat ze hier mee aanmoeten. Of men loopt weg uit een gesprek, of men wordt emotioneel. Emotioneel worden heeft te maken met het gevoel van onmacht en teruggaan naar de kindertijd. Je kunt dit uitleggen als: toen je klein was en er gebeurde iets niet wat jij graag wilde ging je huilen (aandacht) om toch iets voor elkaar te krijgen, wat soms wel gebeurde maar soms ook niet (gekwetst). Ook hier wordt door degene die in de slachtofferrol zit gedacht, ze snappen me niet. Dit is wat men vindt. Er wordt letterlijk voor de ander gedacht. Anderen zullen hier anders over denken omdat er bij diegene een hoger bewustzijnsniveau is en hier realistischer wordt gedacht.

Het leven van een persoon in de slachtofferrol zal alleen maar uit negativiteit bestaan, positief bestaat niet meer of wordt niet meer opgemerkt omdat men simpelweg niet meer weet wat positief zijn of positiviteit inhoudt en men er een dagtaak van heeft gemaakt.

Alles zal nog negatiever worden want dit trek men aan, men laat zich dit gebeuren. Hoe negatiever de gedachte, hoe negatiever men dit terug krijgt. (zie ook de kracht van de gedachte en positief negatief)

Het is zorg om hier aandacht aan te besteden want hoe meer negatief hoe dieper men wegzakt in negativiteit en wat een depressie tot gevolg kan hebben. (zie ook depressie) Echter heeft men niet door dat men zelfdestructief bezig is en anderen met hun slachtofferrol belast. Met dit belasten doormiddel van contact en het klagen zal of kan een vriendschap onder druk kunnen komen te staan, waardoor er irritatie zal of zou kunnen ontstaan bij de ander, waardoor de ander men uit de weg gaat even afstand neemt om het vervolgens weer te proberen of zelfs tot een besluit komen dat het beter is om de vriendschap te beëindigen.

 

Vanuit de vriendenkant

Hoe komt een persoon in de slachtofferrol over bij een ander, zoals bijvoorbeeld familie, vrienden, collegae, enz.. Als mensen met mensen om gaan leren wij na een tijdje elkaar kennen en doen wij hierbij ervaring op. Een mooi uitspraak hierover is: “De ervaring leert ons dat…”

Hoe meer ervaring wij opdoen, hoe meer wij ons zelf en anderen en de daarbij behorende emoties leren kennen waardoor wij ook ons bewustzijn niveau verruimen. Wij geven ons zelf de kans om persoonlijk te groeien.

In een vriendschap worden ook ervaringen opgedaan en deze ervaringen kunnen zowel positief als negatief zijn. Na verloop van tijd gaat men dingen opvallen aan anderen, ook dit kan positief of negatief zijn. Vanuit de vriendenkant kan men signaleren aan de persoon in de slachtofferrol.

Zoals:

• Boosheid
• Negativisme
• Hulpbehoevendheid
• Klagen
• Zelfdestructie
• Depressie
• Manipulatie
• Leugens
• Problemen
• Wrok
• Rancune
• Wraak
• Blijven herhalen
• Geen verantwoording nemen
• Passiviteit

 

Als men bovenstaande signaleert, en als het negatieve in woord en gedrag van de persoon in de slachtofferrol gaat overheersen dan zal men dit vervelend vinden, we gaan ons irriteren aan de persoon die constant bij ons terugkomt met negatief klagen, worden moedeloos, omdat men altijd negatieve verhalen hoort of moet aanhoren en het negatieve gedrag ervaart en waarin geen ruimte is voor eigen inbreng. Men zal dit zat worden en gaan liever deze persoon uit de weg, we gaan vermijden, gaan uitvluchten zoeken dan te moeten aanhoren.

Doordat men zich gaat irriteren aan het gedrag en gedachten van de ander zal men tot een conclusie komen dat het altijd over het zelfde gaat. Er wordt gesignaleerd dat de persoon in de slachtofferrol niets oplost, de houding passief blijft, dat er voor verantwoording wordt weg gelopen, dat gesprekken geen zin meer hebben omdat degene in de slachtofferrol altijd argumenten, ontkenning, verdedigingen heeft waarbij hij of zij altijd het laatste woord willen en zullen hebben. Dit omdat de persoon in de slachtofferrol voor de ander denkt, gedacht en bedacht wordt hoe iets zal of moet lopen, het altijd beter zal weten (dit komt voort uit het niet geholpen willen worden, het verzetten tegen iets nieuws, iets nieuws is angst. ( zie ook angst).

Doordat men ervaart hoe het is in een vriendschap met een persoon in de slachtofferrol kan of zal men tot een conclusie kunnen komen. Als er een conclusie is dat men dit niet meer wil ervaren dan kan er afstand van een persoon in de slachtofferrol worden genomen en of de vriendschap beëindigd. Dit is een eigen beslissing en keuze waarin  je eigen wil om te veranderen vooropstaat, waarmee je je eigen grenzen, je verantwoording voorop stelt om geen energie meer in te steken in een vriendschap die niet gelijkwaardig meer is omdat de vriendschap niets meer toevoegt dan alleen maar negatieve energie en omdat het persoonlijke groei in de weg staat. De ander zal energetisch worden leeg gezogen als men gevoed blijft worden door negatieve energie van degene in de slachtofferrol.

Vriendschappen hoeven niet voor altijd te zijn. Het is een eigen gedachte die ons soms vast laat zitten in onszelf omdat we met elkaar veel hebben meegemaakt. Wat wij hebben meegemaakt in het verleden houdt ons nu vast in de toekomst.

Je vasthouden aan vriendschappen waar we een verleden mee hebben omdat er zoveel is gebeurd is geen goede basis om aan vast te houden. We leven in het nu en niet in het verleden. Meestal uit schuldgevoel houden we vast aan het verleden, want je gooit niet zomaar weg wat je hebt beleefd en daarmee hebt ervaren is een veel gehoorde uitspraak. Je vasthouden aan het verleden is niet goed, dit is het verleden, dit is gebeurd en hier kan niets meer aan veranderd worden, er is al een uitkomst, deze uitkomst kan niet meer veranderen. Het is de herinnering waar wij ons aan vasthouden en hier iedere keer op terug grijpen. Waarom we vasthouden aan de herinnering is de emotie die het met zich mee heeft gebracht. Vasthouden aan het verleden blokkeert ons in onze persoonlijke groei. Door vast te houden aan het verleden zullen wij persoonlijk niet verder groeien.

Op het pad bewustwording zal je tegen komen dat het soms beter is om mensen los te laten, om vriendschappen te verbreken omdat dat ten goede komt voor jou om persoonlijk verder te kunnen groeien. Vriendschappen verbreken doe je niet zomaar, hier is een langere tijd aan vooraf gegaan voordat de keuze gemaakt is of wordt gemaakt. Je bent op een punt gekomen waar je voor je zelf opkomt en niet meer over jouw grenzen heen laat gaan.

Als personen een beslissing hebben gemaakt door bijvoorbeeld aan te geven even afstand te nemen of door een vriendschap te verbreken, dan zal dit hard aankomen bij een persoon in de slachtofferrol omdat men dit niet verwacht had. Maar meestal komt een beslissing van anderen niet zomaar. Er is al een geruime tijd vooraf gegaan waarin al wel over gepraat zal zijn over de negativiteit en gedrag maar hier heeft men geen aandacht voor gehad, omdat tentoonspreiding van aandacht voorop heeft gestaan.

De persoon in de slachtofferrol zal hierop reageren met eigen gedachten: “zie je wel, ik ben niet geliefd, ze laten mij in de steek, het contact moet van mijn kant komen (hierdoor krijg men geen aandacht meer) ik ben gekwetst door wat zij tegen mij gezegd hebben, ik ben helemaal alleen”. (dit komt voort uit het lage zelfbeeld wat men heeft en wat men uit vroeger heeft meegekregen, men is afhankelijk van anderen, de niet geleerde en vervulde basis behoeften en het zelf medelijden wordt wederom gevoed en daarmee in stand gehouden).

Als de vriendschap is beëindigd dan zijn er ook twee kanten, de persoon die de vriendschap heeft beëindigd met de persoon in de slachtofferrol zal een enorme rust ervaren omdat alles van de persoon in de slachtofferrol wegvalt. Het leven gaat verder waarbij persoonlijke groei niet meer in de wegstaat en men wordt met positieve energie gevoed.

Als de vriendschap is beëindigd zal de persoon in de slachtofferrol er “nog een probleem” bij krijgen waarover negatief wordt gedacht en bedacht waardoor men zich op dat probleem kan concentreren omdat men denkt dat het hen dit werd aangedaan. Het leven staat voor hen stil waarbij persoonlijke groei in de wegstaat en men wordt gevoed met negatieve energie.

Mochten mensen die een vriendschap hebben beëindigd bijvoorbeeld elkaar tegenkomen op straat en de persoon in de slachtofferrol zal gegroet worden dan zal deze groet niet beantwoord worden omdat men zich nog steeds gekwetst, boos, vol wrok, rancune, wraak zit. Ze weten zich geen houding te geven en deze verbitterde houding kan heel lang tot maanden, jaren duren omdat zijn niet kunnen vergeten, de ander wordt nu als vijand gezien en afgeschilderd.

 

Hoe kom je uit de slachtofferrol

Uit de slachtofferrol komen, stappen is verantwoording nemen, door de negatieve houding te doorbreken voor jezelf door van de passieve houding een actieve houding te maken. Door verantwoording te nemen voor je daden en gedrag die volgens een oud patroon zijn ontwikkeld. Het is een keuze die gemaakt kan worden of om slachtoffer te blijven of slachtoffer af te zijn om te lijden of niet te lijden. (zie ook pijn lijden of leiden) Het is de wil in je hebben om te veranderen.

Uit de slachtofferrol stappen kom je door te erkennen dat er een probleem is. Het is werken aan jezelf, door kritisch te kijken naar jezelf, naar je goede en je slechte punten, naar je ideeën en gedachten, het leren van basis behoeften en hoe je hier mee omgaat. Verwerken wat voor jou een probleem is in het nu en zich niet verschuilen achter het verleden.

Waar het om draait als je in een slachtofferrol zit is dat er erkent en verwerkt wordt, dat je je bewust wordt. Het is leren naar jezelf te kijken waardoor je je zelf gecreëerde oude patroon van gedachten en gedrag veranderd.  Met de uitspraak “ik ben nu eenmaal zo” gooi jezelf het bijltje er bij neer omdat je zelf niet wilt veranderen, je staat niet open voor verandering en blijf je negatieve aandacht vragen waarbij je geen verantwoording neemt voor jezelf.

Geen verantwoordelijkheid nemen is geen actie ondernemen, het er bij laten zitten op alle punten, je laten manipuleren door jezelf, je laat zelf toe dat je over jezelf laat lopen, je laat toe dat alles wat jou overkomt gebeurd. Je staat niet in je kracht. Je zult negatieve dingen blijven aantrekken die niet leuk zijn waardoor het cirkeltje rond blijft en zal zich blijven herhalen. Alles staat in het teken van negativiteit en je zult niet kunnen genieten. In het negatieve blijven hangen waaruit geen les wordt geleerd en niet zult groeien in bewustzijn. Er zal geestelijke pijn zijn waardoor je lijdt. Lijden hoeft niet als je de verantwoordelijkheid voor jezelf neemt. Door in deze negatieve spiraal te blijven zitten kan dit een depressie tot gevolg hebben. Je hebt zelf de keuze of het slachtofferrol een halt toe roepen of in het slachtofferrol blijven hangen.

Als je er voor kiest om in de slachtofferrol te blijven dan wordt het heden geen kans  gegeven om de ‘nare ervaringen, herinneringen uit het verleden’ te verwerken, om de basis behoefte te leren en te vervullen en deze te herprogrammeren in ‘goede ervaringen, herinneringen’. Als ‘nare ervaringen, herinneringen’ uit het verleden worden omgevormd en geherprogrammeerd zal dit een positieve uitwerking hebben op jezelf.

Hoe ga je met jezelf om en hoe verwerk je deze. Als je je bewust bent dat je je gedraagt als slachtoffer ben je al een heel eind.

Hoe ga je om met je problemen en de stress die dit veroorzaken om. Hoe ga je met je gedachten, je emotie om. Gebeurtenissen, ervaringen, vastgeroest gedrag, enz. zijn er niet voor niets, dit zijn problemen geworden en problemen moeten worden opgelost.

Uit deze problemen komt stress. Problemen zullen één voor één opgelost moeten worden en verwerkt moeten worden en dit is meestal al een probleem omdat men niet wil werken aan zichzelf uit angst. Men wil niet meer door de herinnering, pijn en verdriet heen die er aan hangt en die gevormd zijn in het verleden. Maar toch wordt er iedere keer terug gegrepen naar het verleden, het verleden krijgt de schuld, want, “toen is het verkeerd gegaan”, de verantwoordelijkheid in het nu wordt afgeschoven naar wat er in het verleden is gebeurd en hoe je daardoor bent gevormd. (zie ook problemen de baas, schrijven bij problemen, verwerking) Als men terug blijft grijpen naar het verleden met de daarin gebeurde gebeurtenissen en ervaringen, en deze de schuld blijft geven dan is er niet verwerkt en geen bewustzijn en blijft men de slachtofferrol in stand houden.

Als je verantwoordelijkheid neemt voor jezelf is het belangrijk om door oude herinneringen, pijn, verdriet, gedragingen heen te gaan om jezelf te leren kennen en verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf en problemen één voor één aan te pakken en deze niet weg te schuiven, te vermijden, hiervoor weg te lopen. Verwerking is noodzakelijk om op een gezonde evenwichtige manier verder te kunnen. Verwerking is persoonlijke groei.

Hiervoor moet je jezelf de tijd geven en gunnen om dit te kunnen verwerken. Bij verwerking kun je hulp zoeken bij bijvoorbeeld een therapeut. In overleg met de huisarts en met een verwijzing van de huisarts kan je naar een therapeut verwezen worden die je kan helpen om een andere weg in te slaan waarin jouw herstel voorop staat.

Het woord “therapeut” is een verzamelnaam voor iedereen die zich beroepsmatig bezig houdt met een therapie met als doel de methode, de therapie toe te passen ter genezing van de lichamelijke of geestelijke problemen van een ieder die dit nodig heeft. Therapie kan verschillen, je hebt reguliere therapie en alternatieve therapie. (zie ook reguliere en alternatieve geneeskunde)

Bij het horen van het woord “psycholoog of psychiater” steigeren de meeste mensen al, schieten in de angst. Maar dat is niet nodig. Een psycholoog, psychiater is een iemand die zich bezighoud met de geest van de mens en het daaruit voortkomende gedrag. Het verschil tussen een psycholoog en psychiater is:

• Een psychiater is arts en heeft doorgestudeerd met als specialisatie “psychiatrie”, omdat hij of zij arts is kan hij of zij medicatie voorschrijven.
• Een psycholoog is geen arts, hij of zij heeft psychologie gestudeerd en is daarin afgestudeerd, hij of zij mag geen medicatie voorschrijven.

Problemen dienen te worden opgelost, en voor die oplossing moeten we weten hoe we in elkaar zitten, hoe we denken, hoe ons gedrag is, en hoe ons gedrag is bepaald en tot stand is gekomen. Dit heet psychologie. Door deze reis te maken geef je jezelf een kado, je maakt de reis naar bewustwording, je leert je zelf kennen, je leert bij je gevoel te komen. En toevallig is daar meestal een buitenstaander voor nodig om je op dit pad te krijgen, die je wijst op je gedrag en denken, hoe je aan deze gedachten en gedrag komt, en je helpt dit te veranderen, want dit heb je zelf niet door.

Ik vind psychologie een kadootje, het helpt je je reis naar binnen te maken en jezelf te hervinden, een weg van bewustwording.

Een omkeer punt zou kunnen zijn; totale acceptatie van alle gevoelens die er zijn, het probleem omarmen, compassie met het probleem en jezelf hebben. Zeer belangrijk om echt te voelen in het lichaam wat er gaande is. Zonder oordeel , zonder het weg te willen hebben. Als je echt gaat voelen, (je hoeft niet per se te weten waar het vandaan komt) kan het stukje voor stukje en beetje bij beetje oplossen en integreren. Geduld is hierbij zeer belangrijk, wij hebben een leven lang ons zelf gevormd, je kunt dan ook niet verwachten dat dit binnen een mum van tijd is opgelost, ook dit zal zijn tijd nodig hebben.

Als er verwerkt is, zal er acceptatie zijn, vergeving (zie ook vergeving) en kan er daarna losgelaten worden en zal er niet worden terug gegrepen op gebeurtenissen uit het verleden, dit zal een afgesloten hoofdstuk zijn omdat je hier je leringen uit hebt getrokken, je het hebt geaccepteerd en losgelaten wat een gevoel van vrijheid met zich mee brengt en is er bewustwording op getreden waarin je jezelf een stukje hebt leren kennen en daarmee je emotie.

 

Wat kun je zelf doen

• Zoek professionele hulp!
• Begin met de verantwoording voor jezelf te nemen
• Begin met anders denken, dit kan met Cognitieve gedrag therapie, een mooi boek hierover is Cognitieve gedragstherapie voor dummies
• “Je kunt je leven helen” van Louise Hay is een mooi boek (zie de kracht van de gedachte)
• Begin met je problemen onder de loep te nemen en deze één voor één op te lossen (zie problemen de baas – schrijven)

 

 

 

 ”Let your past make you better, not bitter” onbekend

 

 

 

Zie ook andere onderwerpen uit “Spirituele bewustwording en wegen”